« Η σκληρή δουλειά σε συνδυασμό με την προσπάθεια για την κατάκτηση της αριστείας στην εργασία ήταν το μέσον για να φέρω εις πέρας αυτό το βαρύ φορτίο όλα αυτά τα χρόνια »
Γράφει ο Δημήτριος Παμπούκης
Φημίζεται για την καλαισθησία του και την δημιουργικότητα του, διακρίνεται για την ευθύτητα των απόψεων του και είναι ιδιαίτερα γνωστός στον χώρο για τις προβλέψεις του ως προς το μέλλον του οδοντοτεχνικού επαγγέλματος.
Ο λόγος για τον κύριο Γεώργιο Βέττο , παλιά …. καραβάνα του Οδοντοτεχνικού επαγγέλματος με τον οποίον είχα την χαρά και την τιμή για μια εκ βαθέως συνέντευξη, συζήτηση.
Ευγενής και ιδιαίτερα αναλυτικός, δηλώνει ευθέως ότι «Επαγγελματικά αισθάνομαι πλήρης και αυτό γιατί αυτό το επάγγελμα μου έδωσε και συνεχίζει να μου δίνει πολλές χαρές. Ξέρετε είχα την τιμή να συνεργαστώ με κορυφαίους επαγγελματίες και ανθρώπους πάνω από όλα, να μοιραστώ προβληματισμούς και μαζί να πάμε τον κλάδο ένα βήμα πιο πέρα».
Εφέτος, ο Γιώργος Βέττος κλείνει αισίως τα 52 του χρόνια στις επάλξεις.
«Ξεκίνησα να εργάζομαι το 1966, όντας ακόμη μαθητής νυχτερινού γυμνασίου, στο εργαστήριο γενικής προθετικής του κ. Νίκου Μουζάκη.
Το 1968 ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με την ορθοδοντική δίπλα στον κορυφαίο ορθοδοντικό της εποχής Δρ. Ντίνο Σιόπουλο, που διατηρούσε τότε δυο ιατρεία στο Κολωνάκι και στο Wiesbaden της Γερμανίας. Εκεί μου δόθηκε η δυνατότητα να με εκπαιδεύσει στην κατασκευή των ορθοδοντικών μηχανισμών, ο άνθρωπος που θεωρώ πως υπήρξε ο μέντοράς μου, ο Δρ. Ι. Μπασογιάννης.
Για τα επόμενα 8 χρόνια βρέθηκα μεταξύ Αθήνας και Γερμανίας, κατασκευάζοντας τους πλέον πολύπλοκους ορθοδοντικούς μηχανισμούς και αποκτώντας έτσι την απαιτούμενη εμπειρία για το επόμενο βήμα, να αναλάβω θέση υπευθύνου του εργαστηρίου των ιατρείων.
Ο Δρ. Σιόπουλος έδινε πολλή μεγάλη σημασία στην εκπαίδευση σε σημείο που με έστειλε να παρακολουθήσω όλα τα σεμινάρια του Δρ. Michel Langlade που αφορούσαν την τεχνική του ricketts.
To 1976 ιδρύω στην Αθήνα το πρώτο εξιδεικευμένο εργαστήριο ορθοδοντικής στην Ελλάδα.
Το 1978 αναλαμβάνω παράλληλα, ως προϊστάμενος του Ι.Κ.Α., την εκπαίδευση των οδοντοτεχνιτών, που επιθυμούν να ακολουθήσουν την εξειδίκευση στην ορθοδοντική.
Όλα τα επόμενα χρόνια συμμετέχω αδιάκοπα ως χορηγός σε όλα τα πανελλήνια συνέδρια ορθοδοντικής, καθώς και ημερίδες που λαμβάνουν χώρα στην Ελλάδα.
Τη δεκαετία του ’90 εκλέγομαι στο Δ.Σ της Αθήνας και παρέμεινα ενεργό μέλος έως και τη συνταξιοδότησή μου.
Από το 2000 κι έπειτα συνεχιστές του έργου μου έχουν αναλάβει οι δυο γιοί μου Δημήτρης και Βασίλης, φέρνοντας την επιχείρηση πιο κοντά στην ψηφιακή εποχή και τεχνολογία, εξοπλίζοντας την με σύγχρονα μηχανήματα και εισάγοντας νέες τεχνικές.
Το Ορθοδοντικό Εργαστήριο έγινε εδώ και κάποια χρόνια οικογενειακή υπόθεση των δύο αδελφών. Φαντάζομαι ότι αυτό θα ήταν και το όνειρο της ζωής σας. Τα παιδιά σας δηλαδή να συνεχίσουν τον δικό σας επιτυχημένο δρόμο. Αλήθεια, σαν πατέρα σας ρωτάω, δεν φοβηθήκατε ποτέ την αρμονική συνύπαρξη των δυο αδελφών, δεν σας πέρασε ποτέ από το μυαλό ότι εάν υπάρξουν διαφωνίες τι θα γίνει με την επιχείρηση;
Οφείλω να επισημάνω πως υπάρχει σε μεγάλο βαθμό καταμερισμός των ευθυνών και των αποφάσεων και φροντίδα ώστε να αποφεύγεται ενδεχόμενη επικάλυψη αρμοδιοτήτων. Ακόμα όμως και αν παραβλέψω αυτό το γεγονός, γνωρίζω πως ο Δημήτρης και ο Βασίλης δεν θα βάλουν το προσωπικό όφελος πάνω από το κοινό και πάντα θα λειτουργούν με γνώμονα την υπευθυνότητα, την ακεραιότητα και την αντικειμενικότητα στις διαπροσωπικές τους σχέσεις. Αυτό εξασφαλίζει πως ακόμα και στις ενδεχόμενες διαφωνίες μέσα από τη συζήτηση και την επιχειρηματολογία θα επιλεγεί πάντα η βέλτιστη για την επιχείρηση λύση.
Θεωρείτε ότι τόσο ο Δημήτρης όσο και ο Βασίλης έπιασαν το νήμα από εκεί ακριβώς που το αφήσατε και εξελίχθηκαν; Άραγε υπήρξατε καλός δάσκαλος στα παιδιά σας;
Τα έως τώρα αποτελέσματα δείχνουν πως το «νήμα» ξετυλίγεται πολύ μακρύτερα από ότι είχα φανταστεί και αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα. Οι «μαθητές» έχουν ξεπεράσει τον «δάσκαλο», αυτό μπορώ να το πω με βεβαιότητα. Πέρα από τις βασικές αρχές και τα «μυστικά» του επαγγέλματος, ποτέ δεν προσπάθησα να επιβάλω συγκεκριμένο τρόπο λειτουργείας και πάντα υπήρχε χώρος για νέες ιδέες και αντιλήψεις. Το μόνο που προσπάθησα να τους μεταλαμπαδεύσω ήταν η αγάπη για αυτό που κάνουν, η όρεξη για δουλειά και η δέσμευση για το αποτέλεσμα. Η δική τους επιμονή και καινοτόμα σκέψη έφερε την επιχείρηση στο σημείο που είναι σήμερα.
Ορθοδοντικό και Οδοντοτεχνικό εργαστήριο. Επιτυχημένοι και οι δύο τομείς; Χωρίς να ευλογήσετε τα…γένια σας , που πιστεύετε ότι οφείλετε αυτό;
Τα αποτελέσματα μέχρι τώρα δείχνουν πως κάτι σωστό γίνεται εδώ. Επιτυχία είναι, όπως είχε πει και ο Ουίνστων Τσώρτσιλ στα αποφθέγματά του, ” Να προχωράς από αποτυχία σε αποτυχία χωρίς να χάνεις τον ενθουσιασμό σου. Δεν χάσαμε ποτέ τον ενθουσιασμό για αυτό που κάνουμε παρά τις δυσκολίες, τα ρίσκα και τις ατυχίες” .
Σε αντίθεση με τα δικά σας χρόνια σήμερα η ψηφιακή τεχνολογία καλπάζει. Μιας λοιπόν και έχετε ζήσει και τις δύο εποχές, θεωρείτε ότι υπάρχει μέλλον για ένα εργαστήριο εάν δεν ακολουθήσει πιστά τις τεχνολογικές εξελίξεις;
Τα προηγούμενα χρόνια το μεράκι και η διάθεση κάποιος να εργαστεί και να εξειδικευτεί πάνω στο αντικείμενο ήταν αρκετά για να κυνηγήσει τα όνειρα του και οι πιθανότητες να τα καταφέρει ήταν με το μέρος του. Πλέον είναι γεγονός πως η ψηφιακή εποχή έχει μπει για τα καλά και στο δικό μας επαγγελματικό στίβο και πως για να παραμείνεις ανταγωνιστικός απαιτείται να επενδύεις σε τεχνολογικό εξοπλισμό και να φροντίζεις για τη συνεχή εκπαίδευση στις νέες τεχνικές που εμφανίζονται.
Ποιες είναι σήμερα οι προτεραιότητες σας μετά από τόσα χρόνια εργασίας στον πάγκο;
Μέλημα μου είναι η εμπειρία και η γνώση όλων αυτών των ετών να αποτυπωθεί και να αποτελέσει έναν οδηγό για νέους αλλά και πιο έμπειρους επαγγελματίες. Για το λόγο αυτό τα τελευταία δύο χρόνια ασχολούμαι με τη συλλογή υλικού προκειμένου να προχωρήσω στο εγγύς μέλλον στη συγγραφή ενός βιβλίου – εγχειρίδιου που θα περιέχει πλούσιο φωτογραφικό υλικό καθώς και τεχνικές λεπτομέρειες για την κατασκευή όλων των ορθοδοντικών μηχανισμών.
Εάν είχατε απέναντί σας έναν νέο οδοντοτεχνίτη που θέλει να επενδύσει στο να ανοίξει ένα δικό του εργαστήριο ποιες είναι οι συμβουλές που θα του δίνατε;
Όπως όλες οι τέχνες απαιτείται μεράκι και υπευθυνότητα, πρέπει ο επαγγελματίας να ενημερώνεται για τις τεχνολογικές εξελίξεις στον κλάδο, να μην απογοητεύεται να μαθαίνει από τα λάθη του και φυσικά να δουλεύει σκληρά.
Γνωρίζετε ότι το επάγγελμα του οδοντοτεχνίτη έχει μπει πλέον σε νέους δρόμους. Έγινε Δ. Π Ν.Δ , γίνεται καταμέτρηση εργαστηρίων και γενικότερα ο αγώνας καθιέρωσης του αποδίδει. Ποια είναι η γνώμη σας μιας και υπήρξατε και εσείς πρόεδρος στον Σύλλογο της Αθήνας;
Σαν παλαιότερο μέλος του Δ.Σ. της Αθήνας και εκλέκτορας της Π.Ο.Ε.Ο., χαιρετίζω την υπερπροσπάθεια που κατέβαλαν το Δ.Σ. της Π.Ο.Ε.Ο και το Δ.Σ. του συλλόγου της Αθήνας, καθώς και ο Πρόεδρος κ. Σαμαράς, για το αποτέλεσμα ενός αγώνα ετών που αλλάζει επίπεδο συνολικά τον κλάδο.
Αλήθεια εάν σας ζητούσα να μου περιγράψετε ποιο θα επιθυμούσατε να είναι το “αποτύπωμά” σας στον οδοντοτεχνικό χώρο, τι θα μου λέγατε; Ξέρετε ψάχνω την λέξη εκείνη ή την ενέργεια εάν προτιμάτε, όπου θα παραπέμπει αυτομάτως στον Γιώργο Βέττο. Υπάρχει;
Δε θα σας πω μια λέξη αλλά τρεις… δουλειά, δουλειά, δουλειά! Ξεκίνησα το 1976 με το πρώτο εξειδικευμένο εργαστήριο ορθοδοντικής στην Ελλάδα και μέλημα μου ήταν το κοινό να μάθει, να εκτιμήσει και να εμπιστευτεί τη δουλειά μου. Παράλληλα, το γεγονός πως είχα την τύχη να σταθώ πρώτος στην αφετηρία του κλάδου με γέμισε με ένα αίσθημα ευθύνης απέναντι σε πελάτες, συνεργάτες και συναδέλφους. Η σκληρή δουλειά σε συνδυασμό με την προσπάθεια για την κατάκτηση της αριστείας στην εργασία ήταν το μέσον για να φέρω εις πέρας αυτό το βαρύ φορτίο όλα αυτά τα χρόνια.
Κλείνοντας αυτή την συνέντευξη και με το χέρι στην καρδιά, θέλω να μου πείτε εάν όλα αυτά που καταφέρατε μέχρι σήμερα επαγγελματικά είναι όλα όσα θέλατε να κάνετε; Μήπως έχετε αφήσει καμία εκκρεμότητα;
Επαγγελματικά αισθάνομαι πλήρης, αυτό το επάγγελμα μου έδωσε και συνεχίζει να μου δίνει πολλές χαρές. Είχα την τιμή να συνεργαστώ με κορυφαίους επαγγελματίες και ανθρώπους πάνω από όλα, να μοιραστώ προβληματισμούς και μαζί να πάμε τον κλάδο ένα βήμα πιο πέρα. Θεωρώ πως δεν έχω αφήσει κάποια εκκρεμότητα εκτός αν τα εγγόνια μου επιφυλάσσουν κάποια ευχάριστη έκπληξη και με αναγκάσουν να βρεθώ ξανά πίσω από τον πάγκο για να τους μάθω την τέχνη…
Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας.
Κι εγώ!