« Μάθετε όσα μπορείτε περισσότερα για την ψηφιακή τεχνολογία και χρησιμοποιήστε τη, αλλά μην ξεχάσετε τις κλασσικές τεχνικές… τότε μόνο θα είστε ασφαλείς »
Γράφει η Ελευθερία Γεωργοπούλου
Μέσα σ’ αυτή την ατμόσφαιρα της αγωνίας του covid-19 και των επαναλαμβανόμενων lockdown, που σκιάζει τη χώρα μας αλλά κι όλη την υφήλιο ένα χρόνο τώρα, θα ήταν δύσκολο να βρει κανείς ένα πρόσωπο που να αποσπάσει το ενδιαφέρον των επισκεπτών του toothnews από τα τελευταία γεγονότα.
Με μεγάλη ευκολία το όνομα ενός καταξιωμένου Οδοντικού Τεχνολόγου που ζει και εργάζεται στη Γερμανία, αλλά πιστεύω πως πολύ θα ήθελε να ζούσε μόνιμα στην Ελλάδα, μου μαγνήτισε το νου. Πρόκειται για τον κύριο Thomas Backscheider, International Trainer για κεραμικά υλικά , Key Opinion Leader & Official Trainer της εταιρείας Kulzer. Έχοντας στο βιογραφικό του δημοσιεύσεις σε διεθνούς φήμης περιοδικά και πολλές ώρες σεμιναρίων, δε σταματά να εκπαιδεύεται ο ίδιος και να προσδοκά συνεχώς καλύτερα αποτελέσματα.
Ο Thomas Backscheider δεν είναι απλά ένας πολύ γνωστός και καταξιωμένος Οδοντικός Τεχνολόγος, είναι μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα στο χώρο της Οδοντικής Τεχνολογίας.
Στα μάτια του βλέπεις τη χαρά ενός ανθρώπου που λαχταρά και ζει με σπουδαίες σκέψεις, πράξεις και βιώματα του παρελθόντος και φροντίζει να γίνει ενεργός δράστης του παρόντος, αφοσιωμένος πλήρως σε αυτό που υπερβολικά αγαπά, την Οδοντοτεχνική.
Thomas Backscheider! Ένας υπέροχος άνθρωπος, ένας καταξιωμένος επαγγελματίας λοιπόν ξετυλίγεται σήμερα μπροστά μου και μπροστά σας με το ανεπιτήδευτο χαμόγελό του σε μια ενδιαφέρουσα κουβέντα – συνέντευξη.
Την συνάντηση μας, όπως ήταν αυτονόητο, βοήθησε να πραγματοποιηθεί ο πιο κοντινός άνθρωπος του Thomas, ένας μεγάλος σταθμός στη ζωή του… η σύζυγος του κυρία Μαίρη Κωνσταντινίδου (Area Manager SouthEastern Europe της γερμανικής εταιρείας Kulzer).
Πείτε μας λίγα λόγια για τον Thomas Backscheider Dtg.
Τι σας οδήγησε στο δρόμο της οδοντικής τεχνολογίας;
Έγινα οδοντικός τεχνολόγος από τύχη… η μητέρα μου ήταν βοηθός οδοντιάτρου σε κλινική και ερχόταν σε επαφή με τον υπεύθυνο του οδοντοτεχνικού εργαστηρίου. Δεν ήμουν κι ο καλύτερος μαθητής –αρκετά τεμπέλης – οπότε η μητέρα μου κανόνισε να πάω στο οδοντοτεχνικό εργαστήριο για πρακτική εξάσκηση. Πήγα κι εντυπωσιάστηκα από την αρχή, όχι πια δεν τεμπέλιαζα καθόλου, αλλά οι μέρες της εβδομάδας δεν μου αρκούσαν, οπότε πήγαινα και τα Σάββατα.
Ο ιδιοκτήτης του εργαστηρίου είδε την όρεξη που είχα κι άρχισε να με διδάσκει εντατικά. Επένδυσε σε εμένα πολύ χρόνο και χρήμα, με έστειλε σε πολλά διαφορετικά σεμινάρια και η αγάπη μου για το επάγγελμα αυτό μεγάλωνε συνεχώς. Εξασκώ την οδοντοτεχνική για 44 χρόνια κι ακόμα με συγκινεί και βρίσκω κίνητρα κάθε μέρα.
Είναι η οδοντοτεχνική μια περιπέτεια;
Κάποιες μέρες είναι σίγουρα περιπέτεια, ιδιαίτερα όταν δεν μπορούμε να «επικοινωνήσουμε» με τον οδοντίατρο. Εφόσον όμως γίνεται συζήτηση και υπάρχει αλληλοσεβασμός και κατανόηση του ενός προς τον άλλο, τότε κατά τη γνώμη μου δεν είναι περιπέτεια. Μπορεί να γίνει επίσης μια περιπέτεια, όταν ξεκινάς να ασχολείσαι με νέες τεχνικές και τεχνολογίες, αναλογικές ή ψηφιακές και πρέπει να μάθεις πράγματα από την αρχή και να πειραματιστείς.
Έχετε κάνει “καλλιτεχνικές” αστοχίες στην οδοντοτεχνική καριέρα σας; Πώς σας φάνηκε η πρώτη σας εργασία;
Εννοείται πως έχω κάνει πολλά λάθη, προς Θεού ποιος δεν κάνει λάθη; Υπάρχουν φορές που ήθελα να τοποθετήσω εκπληκτικά πορτοκαλί επάρματα οδοντίνης σε μια στεφάνη, να παίξω με τις αποχρώσεις και να δημιουργήσω ένα φυσικό «φθινοπωρινό» δόντι, αλλά χωρίς να το συζητήσω με τον ασθενή, στον οποίο τελικά δεν άρεσε καθόλου!
Πολλές τέτοιες επαναλήψεις εργασιών, που με έκαναν να θυμώνω με τον εαυτό μου. Η πρώτη δουλειά που ανέλαβα να κάνω στο ξεκίνημά μου ήταν να ελέγξω ένα αποτύπωμα, με shellac εκείνη την εποχή… και ήμουν πολύ τυχερός που μπορούσα να έχω πρόσβαση στην κλινική και να δω πως γίνεται η λήψη ενός αποτυπώματος δήξεως. Νομίζω ότι εκεί άρχισα να καταλαβαίνω την πλευρά του οδοντίατρου και τις ανάγκες του.
Γιατί νομίζετε πως σας επέλεξε η Kulzer ως key Opinion Leader & Official Trainer και από το 2012 International Trainer for ceramics.
Δύσκολο να απαντήσω… συμμετείχα πολλές φορές στα σεμινάρια του Paul Fiechter, γίναμε φίλοι και με δίδαξε πολλά. Μετά από 3 σεμινάρια της Κulzer με εργασίες που αφορούσαν στον ασθενή παρόντα, ήμουν τυχερός που οι ασθενείς στα 2 από τα 3 σεμινάρια διάλεξαν τη δική μου εργασία για να τοποθετηθεί στο στόμα τους. Έτσι, ο υπεύθυνος της Kulzer Γερμανίας με κάλεσε να συζητήσουμε.
Προγραμματίσαμε το πρώτο μου σεμινάριο κι εκεί συνειδητοποίησα πόσο πολύ αγαπώ να δουλεύω με τους άλλους οδοντοτεχνίτες, να ακούω τους προβληματισμούς τους και να βρίσκω τρόπους να τους βοηθώ. Το αστείο ήταν, ότι τα χρήματα που πήρα γι’ αυτό το σεμινάριο, τα ξόδεψα όλα τα δύο βράδια που ήμουν μαζί με τους συμμετέχοντες!
Όλοι έμειναν πολύ ευχαριστημένοι με το σεμινάριο και το όλο κλίμα που δημιουργήθηκε και το μετέφεραν στην Kulzer, οπότε η εταιρεία αποφάσισε να προχωρήσει σε συνεργασία μαζί μου για περισσότερα σεμινάρια.
Το “International” ξεκίνησε στην Αθήνα…ένας συνεργάτης μου στην Kulzer Γερμανίας με συνέστησε στην κα Μαίρη Κωνσταντινίδου, υπεύθυνη της Kulzer για Ελλάδα/Κύπρο και Βουλγαρία τότε, η οποία με ρώτησε αν μπορώ να παρουσιάσω στην αγγλική γλώσσα, ώστε να προγραμματίσουμε μια ομιλία στην Αθήνα.
Της απάντησα ότι μιλάω αγγλικά και μπορώ να κάνω την παρουσίαση, αλλά τα αγγλικά μου τελικά δεν ήταν στο υψηλότερο επίπεδο και η μεταφράστρια πέρασε μια «φρικτή» ώρα μαζί μου!!! Όμως έκανα με επιτυχία την παρουσίαση, γιατί ακόμα και χωρίς τέλεια αγγλικά, μπορείς να παρουσιάσεις συναισθήματα, να δείξεις σεβασμό και να μεταφέρεις την αγάπη σου για αυτό που κάνεις.
Οι άνθρωποι πρέπει να σε πιστέψουν και να σε εμπιστευτούν, καταλαβαίνουν πολύ γρήγορα τι γίνεται και με ποιον έχουν να κάνουν.
Ποιο προϊόν της Kulzer θεωρείτε ότι είναι «απαραίτητο» σε κάθε οδοντοτεχνίτη;
Με ένα μεγάλο χαμόγελο θα πω φυσικά τα κεραμικά HeraCeram. Δε θέλω όμως να μειώσω και τα ακρυλικά και η Kulzer είναι μέσα στις κορυφαίες εταιρείες του κόσμου στα ακρυλικά οδοντοστοιχιών.
Ποιο είναι το δικό σας αγαπημένο προϊόν;
Θα σας παραπέμψω στην προηγούμενη ερώτηση, τα κεραμικά HeraCeram της Kulzer. H κλασσική HeraCeram είναι νούμερο ένα σε πωλήσεις στη Γερμανία, η HeraCeram Zirkonia 750 μου δίνει τη δυνατότητα να εργαστώ σε διαφορετικούς σκελετούς (ζιρκόνιο και διπυριτικό λίθιο) χωρίς προβλήματα και η νέα μεγάλη μου αγάπη είναι η HeraCeram Saphir, ξεκινώντας από το εκπληκτικό Opaquer και την τεχνολογία Light Booster στις διαφάνειες.
Σχήμα και χρώμα: Το κλειδί για επιτυχημένες κεραμικές αποκαταστάσεις συμφωνείτε; Είναι αρκετό;
Είναι και τα δύο σημαντικά, άλλα όχι επαρκή. Η σύγκλειση θα πρέπει επίσης να βρίσκεται στο επίκεντρο, γιατί αν η σύγκλειση δεν είναι σωστή, το χρώμα και το σχήμα μόνο, δεν θα φέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Έμαθα πολλά για τη σύγκλειση, έκανα πολλά σεμινάρια στον Dr. Vogel στη Λειψία της Γερμανίας.
Ένας επιστήμονας με απίστευτη εμπειρία και γνώση. Εκπαιδεύτηκα στο σύστημα DIR παίρνοντας την πιστοποίηση και τώρα θέλω να ξεκινήσω με το σύστημα “Avosax” επίσης από τον Dr. Vogel και είμαι ενθουσιασμένος από αυτήν την πορεία. Χρειαζόμαστε την σύγκλειση και τη γνώση πάνω σε αυτήν.
Η νέα γενιά πιστεύετε είναι περισσότερο ευνοημένη λόγω καλύτερων υλικών, εξοπλισμού, ενημέρωσης για να αποδίδουν τις εργασίες;
Ναι το πιστεύω. Τα τελευταία χρόνια ήταν συναρπαστικά για το επάγγελμά μας, όμως και πάλι, όλα πρέπει να βασίζονται στη γνώση για τα φυσικά δόντια, τους μύες, τις γνάθους… χωρίς τη γνώση της ανθρώπινης ανατομίας, ο καλύτερος εξοπλισμός δεν βοηθάει σε τίποτα.
Digital vs Analog στο εργαστήριο τι ψηφίζετε;
Δεν υπάρχει “versus”, υπάρχει «μαζί». Στο εργαστήριό μου συνυπάρχει το ψηφιακό με το αναλογικό (σαρώνουμε, σχεδιάζουμε, εκτυπώνουμε σε εκτυπωτές 3D και συνεργαζόμαστε με κέντρα κοπής). Ο ψηφιακός κόσμος όμως σήμερα, θέλει να μας κάνει να πιστέψουμε ότι όλα επιτυγχάνονται εύκολα πατώντας μερικά κουμπιά και βάζοντας μερικές «πινελιές».
Κατά τη γνώμη μου αυτό είναι λάθος.
Για παράδειγμα, κατασκευάζουμε μια μονολιθική στεφάνη: εύκολα πάμε στη βιβλιοθήκη δοντιών του προγράμματος, επιλέγουμε το δόντι, στέλνουμε το αρχείο στο κοπτικό μηχάνημα για κοπή του σκελετού και το χρωματίζουμε με μακιγιάζ. Αν θέλεις να κάνεις τη στεφάνη πολύ ωραία, διαλέγεις το καλύτερο υλικό για το σκελετό και τη χρωματίζεις με πολλές αποχρώσεις.
Τι συμβαίνει όμως στην πραγματικότητα;
Οι βιβλιοθήκες δοντιών ανά τον κόσμο είναι σχεδόν οι ίδιες, τα συστήματα χρωστικών είναι διαθέσιμα σχεδόν σε όλες τις χώρες, οι οδηγίες τοποθέτησης των χρωστικών μας καθοδηγούν στο που να βάλουμε τι, οπότε που βρίσκεται η διαφορά;;;
Είναι μόνο στην τιμή… πιστεύουμε ότι η εργασία γίνεται γρηγορότερα και οικονομικότερα, αλλά στο χειρότερο σενάριο, μερικοί τεχνίτες επενδύουν περισσότερες ώρες στο μακιγιάζ του σκελετού, από ότι σε μια γρήγορη καλή διαστρωμάτωση κεραμικών υλικών και πουλούν την εργασία για λίγα ευρώ ή δολάρια.
Σε μερικά χρόνια, οι οδοντοτεχνίτες που μπορούν να κάνουν μια καλή διαστρωμάτωση θα είναι δυσεύρετοι, οπότε υπάρχει ελπίδα για τη νέα γενιά.
Το μήνυμά μου είναι το εξής: Μάθετε όσα μπορείτε περισσότερα για την ψηφιακή τεχνολογία και χρησιμοποιήστε τη, αλλά μην ξεχάσετε τις κλασσικές τεχνικές… τότε μόνο θα είστε ασφαλείς.
Αν σας ζητούσα να χαρτογραφήσετε την οδοντοτεχνική στην Ελλάδα και στην Γερμανία τι θα λέγατε;
Τόσο στην Γερμανία όσο και στην Ελλάδα υπάρχουν πολύ καλά εργαστήρια και πολλοί καλοί οδοντοτεχνίτες. Η μεγάλη διαφορά είναι το σύστημα υγείας, οι μισθοί, τα ενοίκια… και οι τιμές. Θα έπαιρνε πολύ χρόνο να τα συγκρίνουμε όλα αναλυτικά, αλλά μπορώ να πω ότι η ποιότητα της δουλειάς που παράγει ένα εργαστήριο στην Ελλάδα και η τιμή που χρεώνει για αυτήν, σε πολλές περιπτώσεις δεν είναι η σωστή… για ποιοτικές εργασίες, σίγουρα θα έπρεπε οι τιμές να είναι σε υψηλότερο επίπεδο.
Ποιος είναι ο πιο ενδιαφέρον οδοντοτεχνίτης που συναντήσατε ποτέ στη ζωή σας;
Εύκολη ερώτηση, o πλέον ενδιαφέρον τεχνίτης είναι ο Paul Fiechter, o δάσκαλος, μέντορας και φίλος μου. Αλλά δεν μπορώ να μην αναφέρω τον Νώντα Βλαχόπουλο, τον Ubassy και τον Kataoka. Για εμένα, ο Νώντας είναι ο καλύτερος οδοντοτεχνίτης παγκοσμίως, καθώς είναι επίσης ένας άνθρωπος χωρίς μεγάλο «εγώ» και καμώματα, απλά ένας σπουδαίος τύπος. Ήμουν δύο φορές σε σεμινάρια με τον Ubassy και τον Kataoka, ο τρόπος με τον οποίο αυτοί οι δύο τεχνίτες κάνουν τη δουλειά τους είναι εκπληκτική και η επιθυμία μου είναι να μείνω μαζί τους για 1-2 μήνες για να μάθω περισσότερα.
Πως ισορροπείτε την καριέρα σας με την προσωπική σας ζωή; Σκέπτεστε να εγκατασταθείτε και να εργαστείτε στην Ελλάδα;
Η καλύτερη ερώτηση! Το να μένει ο ένας στην Αθήνα και ο άλλος στο Pirmasens δεν είναι το ιδανικό… Με τη σύζυγό μου κάνουμε διάφορα σχέδια. Ίσως στο μέλλον να μοιράζουμε το χρόνο μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας, αλλά πραγματικά θα ήθελα να μείνω στην Ελλάδα, γιατί λατρεύω τη χώρα, τους ανθρώπους και τον τρόπο ζωής. Συζητάμε πολύ για τα επόμενα χρόνια, πρώτα από όλα θέλουμε να έχουμε την υγεία μας.
Μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να εργάζεται στην Ελλάδα, να βοηθήσω να «ανέβει» το τμήμα κεραμικών εργασιών ενός εργαστηρίου, να δώσω όλη μου την εμπειρία , να φτιάχνω «όμορφα» δόντια, να διδάσκω… αλλά έως τώρα δεν έχω καμία προσφορά 🙂. Είμαι αρκετά ανοιχτόμυαλος, ονειρεύομαι κι εύχομαι τα όνειρά μου να πραγματοποιηθούν. Το μέλλον θα δείξει..
Υπάρχει κάτι που θα θέλατε να έχετε επιτύχει έως το τέλος της οδοντοτεχνικής θητείας σας;
Θα ήθελα να παροτρύνω νέους οδοντοτεχνίτες να δουν τη φωτεινή πλευρά του επαγγέλματός μας, να τους παροτρύνω να μάθουν τόσο το αναλογικό όσο και το ψηφιακό μέρος, τις νέες αλλά και τις παλιότερες τεχνικές. Να είμαστε συνάδελφοι και να βοηθάμε ο ένας τον άλλον. Να βλέπω στα μάτια τους την αγάπη για το επάγγελμά μας.
Όσον αφορά εμένα, έχω έναν άμεσο στόχο κι αυτός είναι να μάθω όσο μπορώ περισσότερα για τα ψηφιακά συστήματα λήψης χρώματος, αλλά και να βελτιώνω συνέχεια μια ακόμα αγάπη που έχω, τη φωτογραφία των οδοντοτεχνικών εργασιών (εκτός κι εντός στόματος).
Για τι πιστεύετε ότι αξίζει να αγωνίζεται ένας άνθρωπος σήμερα;
Αξίζει να αγωνιζόμαστε για κάθε άνθρωπο, ακόμα κι αν δεν έχουμε τις καλύτερες εμπειρίες μαζί του, για να το μάθουμε αυτό ο δρόμος είναι μακρύς κι όχι εύκολος. Η γυναίκα μου κι εγώ – αντιμετωπίζοντας ένα πρόβλημα υγείας της – περάσαμε μια πολύ δύσκολη περίοδο εν μέσω πανδημίας και μάθαμε πολλά για εμάς, για τα προβλήματα, για το τι είναι σημαντικό και τι όχι.
Μέσα στο νοσοκομείο όπου η Μαίρη έκανε τις θεραπείες της, με συγκινούσε να βλέπω όλους αυτούς τους νέους ανθρώπους να παλεύουν, να βλέπω την ελπίδα στα μάτια τους, τα χαμόγελα όταν λέγαμε αστεία… ήταν δώρο αυτή η εμπειρία για μένα. Και μετά σκέφτεσαι τους ανθρώπους που παραπονιούνται ότι δεν πάνε έξω για καφέ, δείπνο ή ότι άλλο λόγω καραντίνας, ανθρώπους που ζηλεύουν πράγματα που δεν έχουν… δεν ξέρουμε τι είναι πραγματικά σημαντικό ή το έχουμε ξεχάσει.
Συστήνω σε όλους όσους παραπονιούνται για μικροπράγματα, να πάνε να επισκεφθούν ένα άρρωστο άνθρωπο, να του κρατήσουν το χέρι, να μιλήσουν για λίγο μαζί του και του μεταφέρουν ελπίδα – τότε θα καταλάβουν τι είναι πραγματικά σημαντικό. Έμαθα το μάθημά μου και είμαι πολύ χαρούμενος γι’ αυτό!
Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας!
Εγώ σας ευχαριστώ πολύ.
