« Ο οδοντοτεχνίτης με τον οδοντίατρο αποτελούν ομάδα και δεν είναι απλά συνεργάτες »
Γράφει η Ελευθερία Γεωργοπούλου (Υπεύθυνη Επικοινωνίας του toothnews)
Με τον Νίκο Μέκια συμβαίνει το εξής ανατρεπτικό: Πρόκειται για έναν από τους ραγδαία ανερχόμενους οδοντοτεχνίτες στην Ελλάδα και το εξωτερικό και όμως η αύρα που τον περιβάλλει είναι καθησυχαστική σαν να θέλει να επιβάλει με την παρουσία του την ηρεμία, σαν να υπάρχει μια συστολή, που αντιδρά στον έπαινο.
Δεν αντέχει τα επίμονα, εξεταστικά βλέμματα, εργάζεται σκληρά από τα πρώτα νιάτα του. Χωρίς να είμαι κριτικός της οδοντικής τεχνολογίας, αλλά από τη θέση ενός απλού θεατή μπορώ να πω ότι ο Νίκος Μέκιας είναι ένας από τους πιο ενδιαφέροντες ανθρώπους και τεχνίτες που έχω γνωρίσει. Δεν έχουμε κάνει πολύ παρέα, αλλά νιώθω πολύ φιλικά μαζί του γι’ αυτό και η κουβέντα μας κύλησε με άνεση και σε πολύ ευχάριστη διάθεση.
Κυρίες και κύριοι το toothnews.gr σας παρουσιάζει τον κο Νίκο Μέκια.
Πώς «εμπλεχθήκατε» με την οδοντοτεχνική;
Ο πατέρας μου, όπως και όλοι οι οδοντοτεχνίτες της γενιάς του δούλευαν ώρες ατελείωτες. Οπότε, για να μπορώ να τον δω πήγαινα στο εργαστήριο. Παράλληλα έπαιζα και με τα υλικά πχ. γύψο, κεριά για να περνάει η ώρα μου. Αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με το επάγγελμα και καταλυτική, ας πούμε σε ηλικία 8 ετών.
Υπήρξε στη ζωή σας ένας άνθρωπος που αναγνώρισε το ταλέντο σας πριν απ’ όλους;
Προτού απαντήσω θα ήθελα να πω ότι η λέξη ταλέντο είναι πολύ βαριά στο χώρο μας. Αν θέλετε όμως, αυτός που είδε κάτι σε εμένα εκτός του πατέρα μου, θα μπορούσα να πω ότι ήταν ο Θεόδωρος Μουλίνος.
Τι αγαπούσατε πάρα πολύ από τον χώρο της οδοντοτεχνικής προτού αρχίσετε ο ίδιος να εργάζεστε; Μη ξεχνάμε ότι ο κ. Γιώργος Μέκιας διατηρούσε ήδη ένα αξιόλογο και γνωστό εργαστήριο.
Βασικά αγαπούσα τα πάντα γιατί “γεννήθηκα” μέσα στο εργαστήριο και πάνω από όλα ότι είναι μια δουλειά δημιουργική και το κάθε περιστατικό είναι διαφορετικό από το άλλο.
Όταν λέμε «καλός τεχνίτης» τι εννοούμε;
Μεγάλη κουβέντα. Για μένα καλός είναι αυτός που δεν πιστεύει ότι τα ξέρει όλα και κάθε μέρα θέλει να μαθαίνει, άσχετα με την ηλικία του.
Θεωρείς τον εαυτό σου καλό τεχνίτη;
Απλά, θεωρώ ότι πλέον δεν βρίσκομαι στο επίπεδο του αρχάριου. Από εκεί και πέρα ασφαλώς προσπαθώ, και θα συνεχίσω να προσπαθώ κάθε μέρα και κάθε στιγμή να γίνομαι καλύτερος.
Υπάρχει ένα χαρακτηριστικό από τον πατέρα σας που θα θέλατε να έχετε; Πώς σας επηρέασε προσωπικά;
Πολλά, αλλά πάνω από όλα ότι δεν εγκαταλείπει την προσπάθεια, όποια και αν είναι η δυσκολία. Η επιρροή του σε μένα ήταν μεγάλη και για αυτό για το οποίο θα τον ευχαριστώ πάντα ήταν ότι στήριξε τις επιλογές μου και ας ήξερε πολλές φορές ότι μπορεί να οδηγούν σε λάθος.
Γιατί σας επέλεξε η SHOFU στη θέση του ενός από τους 10 διεθνώς Αdvisor;
Έλα μου ντε! Προφανώς έχουν δει κάτι που εγώ δεν βλέπω! (Γέλια). Για να γίνεις Αdvisor πρέπει να ακολουθείς μια διαδικασία συνεχούς και ασταμάτητης αξιολόγησης ως άτομο και ως οδοντοτεχνίτης, γιατί αυτή η θέση σου προσφέρει τη χαρά και την τεράστια ευθύνη να συμβουλεύεις μια από τις μεγαλύτερες εταιρίες οδοντοτεχνικής και οδοντιατρικής σε παγκόσμιο επίπεδο. Κυρίως για υλικά και ιδέες προτού βγουν στην αγορά.
Αν δεν ήσασταν Αdvisor πάλι με την SHOFU θα δουλεύατε και γιατί;
Δούλευα με τα υλικά της SHOFU πριν καν γίνω πιλοτικό εργαστήριο, πόσο μάλλον Advisor. Ο λόγος που είχα επιλέξει τα υλικά της SHOFU πέρα από ότι είναι πολύ καλά υλικά ήταν κυρίως η φιλοσοφία της εταιρίας. Κάτι που επιβεβαίωσα τη δεύτερη φορά που βρέθηκα στην Ιαπωνία, στο Κιότο, ως προσκεκλημένος στο εργοστάσιο – εκπαιδευτικό κέντρο της εταιρίας μαζί με άλλους τρεις Advisors για να εκπαιδευτούμε στο διπυριτικό λίθιο, ένα καινούριο υλικό. Η φιλοσοφία των Ιαπώνων και της SHOFU ειδικότερα, είναι ότι αν ένα υλικό δεν είναι καλύτερο από τον ανταγωνισμό, δεν βγαίνει στην αγορά, απλά και μόνο για να κερδίσουν χρήματα.
Λένε κατά κύριο λόγο ότι διδασκόμαστε από τις αποτυχίες μας. Θα συμπλήρωνα ότι μαθαίνουμε και από την επιτυχία. Μπορείτε να μου πείτε ένα πράγμα που σας δίδαξε η επιτυχία;
Μα, αν δεν μάθεις από τα λάθη σου τότε δεν μπορείς να συνεχίσεις. Η επιτυχία είναι πάλι βαριά κουβέντα. Δεν νομίζω ότι έχω κάνει κάποια τόσο μεγάλη επιτυχία για να διδαχτώ από αυτή.
Σε τι διαφέρουν οι Έλληνες οδοντοτεχνίτες από τους ξένους; Σε τι επίπεδο βρίσκεται η Ελλάδα;
Οι Έλληνες γενικά προσπαθούμε να βρούμε λύσεις – “πατέντες” σε εμπόδια που οι άλλοι εγκαταλείπουν. Νομίζω ότι η Ελλάδα είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο οδοντοτεχνικής, σκεφτείτε ότι έχουμε τον κο Βλαχόπουλο να μας εκπροσωπεί σε όλο το πλανήτη.
Ποιός είναι ο πιο ενδιαφέρον οδοντοτεχνίτης που συναντήσατε ποτέ στη ζωή σας;
Ο Shigeo Kataoka που υπήρξε δάσκαλος μου όταν φοίτησα στη σχολή του στην Οσακα της Ιαπωνίας, καθώς και ο Yoshimi Nishimura που γνώρισα εκεί. Ο λόγος που είναι οι πιο ενδιαφέροντες, είναι ότι εκτός από τεράστιοι οδοντοτεχνίτες ήταν πάρα πολύ σεμνοί άνθρωποι σε σχέση με το μέγεθός τους στο κλάδο.
Τελικά η ψηφιακή τεχνολογία στην οδοντική τεχνολογία είναι μια μορφή εξέλιξης ή είναι ένα άλλο είδος ” έκφρασης” της οδοντοτεχνικής;
Ίσως να είναι το επόμενο βήμα, ο καιρός θα δείξει, αλλά πιστεύω ότι η έννοια του χειροποίητου και του εξατομικευμένου αποτελέσματος δεν θα εκλείψει από το επάγγελμά μας. Το μόνο που πιστεύω είναι ότι στο μέλλον, κάποια στάδια κατασκευής εκμαγείων και σκελετών θα βιομηχανοποιηθούν.
Πιστεύετε ότι κρύβονται παγίδες σε αυτόν τον δρόμο που παίρνει η τεχνολογία;
Ποτέ η εξέλιξη δεν κρύβει παγίδες, απλά χρειάζεται λίγο χρόνο για να αποδειχθεί ότι είναι αξιόπιστη.
Ποιό είναι το μέλλον της οδοντοτεχνικής; Τι λείπει;
Το μέλλον είναι η συνέχιση της προσπάθειας για βελτίωση. Τι λείπει, δύσκολο πάλι και αυτό. Ίσως η εδραίωση της ιδέας ότι ο οδοντοτεχνίτης με τον οδοντίατρο αποτελούν ομάδα και δεν είναι απλά συνεργάτες.
Πόσο απαραίτητα είναι τα σεμινάρια για τον τεχνίτη; Είναι αποδοτικά και όσο αφορά το κόστος, ακριβά ή σε λογικά πλαίσια;
Νομίζω ότι χωρίς εκπαίδευση και συνεχή επιμόρφωση δεν γίνεται τίποτα, άρα θεωρώ ότι είναι παραπάνω από απαραίτητα. Από όσο ξέρω τα περισσότερα σεμινάρια στην Ελλάδα είναι δωρεάν, σε αντίθεση με το εξωτερικό. Άρα δεν νομίζω ότι πρακτικά υπάρχει θέμα κόστους.
Έχετε σκεφτεί τι θα συνέβαινε αν κάποια στιγμή έπαυε η οδοντοτεχνική να υπάρχει;
Όλα τα δύσκολα σε μένα έτσι; (Γέλια).
Να πω την αλήθεια όχι. Γιατί έχω κάνει το χόμπι μου δουλειά και έτσι δεν ξέρω τι άλλο θα ήθελα να κάνω. Αν πάλι έπρεπε να βρω κάτι άλλο, σίγουρα θα διάλεγα μια τεχνική – χειροπρακτική δουλειά που θα δημιουργούσε κάτι.
Έτσι φανταζόσασταν το επάγγελμα του οδοντοτεχνίτη, όταν ξεκινούσατε την καριέρα σας; Ένα συνεχές ταξίδι;
Να είμαι ειλικρινής όχι, και για αυτό αν σταματήσει αύριο, το μόνο που θα έχω να πω είναι ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους με πίστεψαν.
Ποιό είναι το στίγμα που θέλετε να αφήσετε στο χώρο της οδοντοτεχνικής;
Αγαπώ την οδοντοτεχνική και προσπαθώ να κάνω ό,τι καλύτερο για το επάγγελμα. Το αν αυτό θα αποτελέσει “στίγμα”, θα φανεί στο μέλλον και προφανώς δεν μπορώ να το πω εγώ.
Τι θα συμβουλεύατε τους νέους που σπουδάζουν ακόμα στο ΑΤΕΙ και αυτούς που μόλις απεφοίτησαν.
Να μην εγκαταλείψουν το όνειρό τους και να συνεχίσουν να μαθαίνουν και να ρωτούν σε όλη τους τη επαγγελματική καριέρα σαν να ήταν φοιτητές. Μόνο έτσι θα γίνουν καλύτεροι.
Η χαρά πάει αγκαζέ με τον πόνο;
Τίποτα δεν χαρίζεται σε κανέναν ή όπως είχα διαβάσει κάποτε στα social media, δεν υπάρχει ασανσέρ για την επιτυχία, πρέπει να πάρεις τις σκάλες.
Νιώθετε ευτυχής για ό,τι έχετε καταφέρει ως τώρα στη ζωή σας;
Ναι, αλλά ασφαλώς έχω πολλά ακόμα που θα ήθελα να καταφέρω.
Πιστεύετε ότι η κορυφή υπαγορεύει κοινές συμπεριφορές ή ακόμη και εκεί ο καθένας διατηρεί τη διαφορετικότητά του;
Ο καθένας έχει το χαρακτήρα και τη προσωπικότητα του και αυτό βγαίνει μέσα από κάθε κίνηση του.
Ευχαριστώ για το χρόνο σας.
Εγώ σας ευχαριστώ για τη τιμή!
