« Προσωπικά πιστεύω ότι αυτό που κάνεις πρέπει να το κάνεις με μεράκι και με μακροχρόνιους στόχους. Να βάζεις πρώτα τον άνθρωπο και μετά το συμφέρον, δηλαδή την τσέπη του »
Γράφει η Ελευθερία Γεωργοπούλου (Υπεύθυνη Επικοινωνίας του toothnews)
Περισσότερα από 40 χρόνια στην «οδοντιατρική δράση» συμπληρώνει ο Δημήτρης Μαυραειδόπουλος . Αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο στη εμφυτευματική πορεία της ελληνικής οδοντιατρικής αγοράς. Μια πορεία απροσποίητη με κοινό παρονομαστή τον άνθρωπο κι όχι το κέρδος. Αυθόρμητος στη συμπεριφορά και το λόγο με αφοπλιστική ειλικρίνεια μου διηγείται πως «έμπλεξε» αλλά αγάπησε το χώρο. Εξηγεί το «λάθος σκεπτικό» μερικών οδοντιάτρων και εταιρειών που θέλουν με το φθηνιάρικο προϊόν να κερδίσουν. Τέλος παραθέτει τις ανησυχίες του για την παρουσία της ΤΡΟΪΚΑ και του Δ.Ν.Τ στην Ελλάδα.
Πώς ασχοληθήκατε με τα οδοντιατρικά πράγματα;
Βρέθηκα στο χώρο το 1970, ένα χρόνο μετά το στρατιωτικό από ένα λάθος ή αν προτιμάτε γιατί έτσι το θέλησε το πεπρωμένο. Όντας αργόσχολος δέχθηκα να βοηθήσω ένα φίλο (ξένος κι αυτός με το χώρο) που είχε εισάγει προϊόντα και μια καινούργια τεχνική από την Ιταλία, τη τεχνική adapta, η οποία βοηθούσε τους τεχνίτες να κατασκευάζουν εύκολα κινητά κολοβώματα και venir. Μέχρι τότε ήταν γνωστά τα πρεσσαριστά και οι κορώνες εκ δύο τεμαχίων. Επισκεπτόμουν εργαστήρια ανά την Ελλάδα και έκανα δέκα με δεκαπέντε επιδείξεις την ημέρα. Έτσι ξένος στο χώρο γνωρίστηκα πρώτα με τους οδοντοτεχνίτες και μετά με τους οδοντιάτρους. Αξίζει να σημειωθεί ότι την εποχή εκείνη η εμπορία του οδοντιατρικού κλάδου διακινούνταν από οικογενειακές επιχειρήσεις όπου το παιδί διαδεχόταν το πατέρα, ενώ σε κάποιος σπάνιες περιπτώσεις συνέχιζε κάποιος υπάλληλος ή άλλοτε κάποιος οδοντοτεχνίτης ή οδοντίατρος. Αφού γνώρισα τα μυστικά του χώρου ξεκίνησα εισαγωγές πρωτοποριακών προϊόντων από το εξωτερικό εκμεταλλευόμενος τις υπάρχουσες αδυναμίες του χώρου.
Τα προϊόντα συνοδεύονταν από μεταφράσεις και θεωρητικά σεμινάρια. Το 1975 οι τεχνίτες μυήθηκαν στην μεταλλοπορσελάνη που σιγά – σιγά αντικαθιστούσε τις ακρυλικές εργασίες. Για την εκμάθηση της πορσελάνης ακολούθησαν εκατοντάδες επιδείξεις και σεμινάρια εδώ αλλά και στο εξωτερικό. Το 1990 μπήκαμε από τους πρωτοπόρους στο χώρο της εμφυτευματολογίας και στις αναπλαστικές τεχνικές. Για τις ανάγκες της νέας τεχνολογίας δημιουργήθηκε το ΜΕΚ ( Μεσογειακό Εκπαιδευτικό Κέντρο) στη Νέα Σμύρνη, ένας χώρος όπου διοργανώνονται πολλές δραστηριότητες. Θέλω να πιστεύω ότι η επικουρική παρουσία μου άνοιξε σε πολλούς το δρόμο να προσεγγίσουν τις νέες εξελίξεις.
Η εταιρεία μας αντιπροσωπεύει την DENTSPLY IMPLANTS με τρία γνωστά συστήματα ( ΧιVE, ANKYLOS και ΑSTRA) με ιστορία πάνω από τρείς δεκαετίες. Επιπλέον αντιπροσωπεύουμε προϊόντα για τις αναπλαστικές τεχνικές, προϊόντα για την αισθητική οδοντιατρική, cad-cam κ.λ.π
Ποιά πιστεύετε ότι είναι τα στοιχεία μιας μακροχρόνιας επιτυχίας για μια εταιρεία στο χώρο;
Προσωπικά πιστεύω ότι αυτό που κάνεις πρέπει να το κάνεις με μεράκι και με μακροχρόνιους στόχους. Να βάζεις πρώτα τον άνθρωπο και μετά το συμφέρον, δηλαδή την τσέπη του. Ένα μέρος των κερδών να επιστρέφει στον πελάτη μέσα από την εκπαίδευση και την ενημέρωση. Και πάνω από όλα ειλικρίνεια αφού όπως λέει ο θυμόσοφος λαός ” ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρεται ” για να συμπληρώσει ο Σοφοκλής ” το ψέμα δεν προλαβαίνει να ζήσει για να γεράσει “. Τέλος να υπάρχει αρμονική σχέση μεταξύ συνεργατών στο χώρο εργασίας.
Πώς αντιμετωπίζετε την οικονομική κρίση σήμερα;
Το 2011 και το 2012 βαδίζαμε σε κινούμενη άμμο με βάρκα χωρίς πυξίδα και τιμόνι. Παρ’ όλα αυτά παραμείναμε ακλόνητοι στα πιστεύω μας. Μειώσαμε τις τιμές σε επίπεδο επιβίωσης αλλά χωρίς καμία έκπτωση στην ποιότητα. Ίσα – ίσα γίναμε πιο προσεκτικοί και προσπαθούμε να είμαστε πιο κοντά στον πελάτη. Οι σωστοί επαγγελματίες και η ποιότητα των προϊόντων θα επιβιώσουν και στις δύσκολες εποχές που περνάμε σήμερα.
Αυτοί είναι διαχρονικοί και απαράβατοι νόμοι της αγοράς. Για παράδειγμα σήμερα η εταιρεία μας παρέχει εξαρτήματα σε εμφυτεύματα που τοποθετήθηκαν πριν από 25 χρόνια και χρειάζεται να αντικατασταθεί η προσθετική εργασία, κάτι που κάνουν άλλωστε και οι άλλες εταιρείες με τα brand name εμφυτεύματα (αλλά τι γίνεται με τους αλεξιπτωτιστές που ευκαιριακά κάνουν την εμφάνισή τους στην αγορά για ένα φεγγάρι, στην πορεία ανακαλύπτουν ότι δεν είναι εύκολα τα πράγματα, εγκαταλείπουν τον χώρο και μένουν ημιτελείς εργασίες στα στόματα δημιουργώντας στους ασθενείς κακό προηγούμενο;).
Εκτός από τις 5 brand name εταιρείες ακολουθούν άλλες 10-15 με οικονομικότερα συστήματα και από εκεί κάπου 900 εταιρείες που αντιγράφουν τα brand name, εκ των οποίων κάθε χρόνο ανοίγουν 50 νέες και άλλες τόσες κλείνουν κι όπου περάσουν αφήνουν ένα προβληματικό χάος
Τι σας ενοχλεί περισσότερο σήμερα;
Υπάρχουν οδοντίατροι που δεν απευθύνονται σε εύπορη πελατεία και παρ’ όλα αυτά επιμένουν να χρησιμοποιούν ένα επώνυμο προϊόν. Αντίθετα υπάρχουν ακριβοπληρωμένοι οδοντίατροι οι οποίοι ενώ πληρώνονται αδρά, τοποθετούν ένα αντίγραφο ή ένα δεύτερο εμφύτευμα χωρίς να ενημερώνουν τον ασθενή και να μειώνουν την τιμή. Κι όταν ρωτηθούν από τον πελάτη για την ποιότητα απαντούν ότι όλα είναι ίδια.
Αν αυτό ήταν αλήθεια δεν θα υπήρχε λόγος ύπαρξης κανενός επώνυμου προϊόντος. Το φθηνότερο διαδέχεται το φθηνό για να πάρει τη θέση του το φθηνιάρικο, επαληθεύοντας το θυμόσοφο λαό « το φθηνό κρέας στο τέλος το τρώνε τα σκυλιά ». Κι όπως λένε οι Άγγλοι όταν τους προτείνεις να αγοράσουν κάτι φθηνό « δεν είμαι τόσο πλούσιος για να αγοράσω κάτι φθηνό ». Τέλος εάν δεχθούμε ότι τα αντίγραφα – ρέπλικες κάνουν την ίδια δουλειά, το ίδιο θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε και με τα γενόσημα φάρμακα που αντικαθιστούν τα πρωτότυπα χωρίς να μεσολαβήσει μακροχρόνια κλινικά έρευνα και μπορεί να διαπιστώσουμε στα επόμενα χρόνια ότι το προσδόκιμο όριο ζωής θα παρουσιάζει καθοδική πορεία.
Το οξύμωρο είναι ότι οι ίδιοι στην προσωπική τους ζωή επιλέγουν τα πιο επώνυμα προϊόντα για αυτούς και την οικογένειά τους. Επώνυμο αυτοκίνητο και γνήσια ανταλλακτικά, επώνυμα ρούχα, επώνυμα σχολεία και πανεπιστήμια και το ουίσκι να μην είναι μαϊμού, δύο μέτρα δύο σταθμά, πράγματα ασυμβίβαστα.
Πώς βλέπετε την πολιτική κατάσταση της χώρας με ΤΡΟΪΚΑ και ΔΝΤ;
Εάν είχαμε σοβαρότερο κράτος και ικανότερους πολιτικούς σήμερα δεν θα είχαμε απωλέσει την εθνική μας κυριαρχία και μεγάλο ποσοστό της αγοραστικής μας αξίας. Δικαίως θα αναρωτηθείτε ποια είναι η ευθύνη του πολίτη, ακόμα και του πιο άμεμπτου. Έχουμε μέρος της ευθύνης στην ανοχή που δείξαμε σ’ όλη τη μακροχρόνια ανομία που επιτρέπαμε στη διπλανή μας πόρτα.
Ο πολίτης που αδιαφορεί για τα κοινά και γίνεται ο εαυτούλης του σε μια εύνομη κοινωνία γίνεται κατακριτέος.
Η λέξη idiota στα λατινικά έχει τη ρίζα της στο ελληνικό «ιδιώτης – ιδιωτεύω» και αποτελεί συνώνυμο της βρισιάς. Με τη δική μας ανοχή ασέλγησαν οι λίγοι στους πολλούς αλλά αδιάφορους.
Είθε το πάθημα να μας γίνει μάθημα και μέσα από το κακό να γεννηθεί και το καλό. Εμείς οι πιο παλιοί, η γενιά του Πολυτεχνείου όπως μας αποκαλούν, αναγνωρίζοντας μέρος της ευθύνης οφείλουμε να φυλάξουμε Θερμοπύλες δίνοντας χρόνο στους νεότερους να ανασυνταχθούν για ένα καλλίτερο αύριο.
