« Πολλούς χαρακτηρισμούς θα μπορούσαμε να αποδώσουμε στον Γιώργο Ιωάννου, μιας και γενικότερα δεν είναι και από τις πιο «ήσυχες» παρουσίες στον οδοντοτεχνικό χώρο »
Γράφει η Ελευθερία Γεωργοπούλου (Υπεύθυνη Επικοινωνίας του toothnews)
Με σπουδές στα οικονομικά, λάτρης της φωτογραφίας, «δάσκαλος» , ανήσυχο πνεύμα στην αναζήτηση της γνώσης (πρωτοπόρος στη χώρα μας των συστημάτων CAD – CAM), άνθρωπος της προσφοράς, ειλικρινής και αυθόρμητος μιλά στο toothnews.gr για το νέο αίμα, τις δραστηριότητές του και το ρόλο της οικογένειας .
Πως επιλέξατε το επάγγελμα του Οδοντοτεχνίτη;
Στην πραγματικότητα με επέλεξε. Κατ’ αρχάς και λόγω συγκυριών είχα ασχοληθεί με οικονομικές σπουδές και ταυτόχρονα συμμετείχα και στην οικογενειακή επιχείρηση ενεργά. Ο πατέρας μου ήταν τεχνίτης του μπρούντζου και συνεργάστηκε με πολλούς καταξιωμένους αρχιτέκτονες και γλύπτες, όπως ο περίφημος Φαληρέας, για την κατασκευή μπρούτζινων γλυπτών αλλά και χρηστικών αντικειμένων.
Παρακολουθώντας τον να εργάζεται αντιλήφθηκα πόσο σημαντικό είναι να μπορείς να απολλαμβάνεις την δουλειά σου. Κάποια στιγμή όμως αποφάσισα να τα σταματήσω όλα και να συνεχίσω τις σπουδές μου σε άλλο τομέα. Έδωσα πάλι εξετάσεις και πέρασα στην δεύτερη επιλογή που είχα επιλέξει τυχαία – την Οδοντοτεχνική (παρεπιπτόντως η βάση τότε στην σχολή ήταν αρκετά υψηλή, κάπου 17,5 μέσο όρο. Είπα ας το δοκιμάσω και βλέπουμε, είχα άλλωστε κι άλλες επιλογές σε περίπτωση που δεν μου άρεσε.
Ξαφνικά βρέθηκα σε έναν χώρο που όλα μου φαίνονταν ότι είχαν φτιαχτεί για μένα. Χρησιμοποιούσα τόσο το μυαλό όσο και τα χέρια μου. Μου φαίνονταν όλα ενδιαφέροντα και παράλληλα εύκολα. Αυτός είναι ο λόγος που μπορώ να πω με βεβαιότητα, πόσο σημαντικό είναι να επιλέγουμε αυτό για το οποίο είμαστε φτιαγμένοι να κάνουμε και όχι αυτό που μας επιβάλλουν οι άλλοι – γονείς, φίλοι, κοινωνία, οποιοσδήποτε.
Δεν δυσανασχετήσατε δηλαδή ποτέ για την δουλειά σας;
Εάν απαντούσα μονολεκτικά με ένα όχι θα ήταν ψέμα. Υπήρξαν και δύσκολες στιγμές, στην αρχή της καριέρας μου συνάντησα πολλή μιζέρια στο χώρο που παρά λίγο να με κάνει να σταματήσω. Συνάντησα τεχνίτες και εργαστήρια που είχαν υποκριτικές και άσχημες σχέσεις με τους Οδοντιάτρους – οι οποίοι είναι και οι μοναδικοί συνεργάτες μας – ενώ παράλληλα είχαν έναν αρνητισμό για το επάγγελμα. Ευτυχώς κάνοντας λίγο υπομονή βρέθηκα σε εργαστήρια αξιοπρεπή και σκέφτηκα ότι αφού υπάρχει φως θα υπάρχει και έξοδος από το τούνελ. Είχα δίκιο.
Πιστεύετε ότι η συγκεκριμένη δουλειά επιβαρύνει αρνητικά την προσωπική και την οικογενειακή ζωή; Υπήρχαν στιγμές που δυσανασχετήσατε για το επιβαρυμένο ωράριο της δουλειάς;
Ούτε μια στιγμή. Εγώ επέλεξα να ασχοληθώ τόσο έντονα και προσωπικά. Ένιωθα ότι μαθαίνοντας περισσότερα για την δουλειά μου γινόμουν παράλληλα και καλύτερος ή μάλλον σωστότερος ως άνθρωπος, πιο ολοκληρωμένος θα έλεγα. Ήθελα πάντα να μαθαίνω για να μπορώ να βοηθώ συνεργάτες, αλλά και να είμαι απαραίτητος, αναγκαίο καλό όπως λέμε. Όσο για τα παιδιά μου προτιμούσα να έχουν έναν πατέρα επιτυχημένο που να τα έχει καλά με τον εαυτό του και ας με βλέπουν λίγο παρά το αντίθετο. Άλλωστε πάντοτε πίστευα ότι και στις σχέσεις, η ποιότητα είναι στο λίγο και όχι στο πολύ.
Τι άποψη έχετε για τη ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας και πως πιστεύετε ότι θα επηρεάσει τον οδοντοτεχνίτη;
Πολλά επαγγέλματα έχουν αλλάξει ριζικά από την χρήση της τεχνολογίας. Πάρτε ως παράδειγμα τους γραφίστες ή τους αρχιτέκτονες. Παλαιότερα χρειάζονταν πάγκους και πολλή χειρονακτική εργασία – κόψε ράψε πέταξε ξαναφτιάξε – μέχρι να ολοκληρώσουν το έργο τους. Τώρα όλα γίνονται με την χρήση υπολογιστών και οθόνης. Δεν έπαψαν όμως να υφίστανται, είναι το ίδιο απαραίτητοι, όπως και πριν, χρειαζόμαστε και σήμερα γραφίστες και αρχιτέκτονες όπως και παλιότερα. Οι νέες τεχνολογίες μπορούν να μας βοηθήσουν να γίνουμε παραγωγικότεροι χωρίς να μειώσουμε την ποιότητα, αλλά βεβαίως και εδώ όπως και σε κάθε άλλη περίπτωση εξαρτάται από τον καθένα από εμάς πώς θα χρησιμοποιήσει την τεχνολογία. Πιστεύω δηλαδή ότι ο μάστορας κάνει το εργαλείο και όχι το εργαλείο το μάστορα.
Σύμφωνα με το βιογραφικό σας, ήσασταν πρωτοπόρος του συστήματος Procera cad/cam στην Ελλάδα;
Όταν η Nobel Biocare αποφάσισε το 2000 να επεκταθεί και στην Ελλάδα με το σύστημα Procera ακόμη και ο αντιπρόσωπός της αρνήθηκε να συμμετάσχει και να επενδύσει στο μοναδικό τότε διεθνώς σύστημα CAD – CAM. Αναγκάστηκα λοιπόν να κάνω απ΄ευθείας συμβόλαιο και αγορά από την Σουηδία με την Nobel Biocare.
Αν και δεν είχα οικονομικό όφελος από αυτήν την επένδυση, απέκτησα γνώσεις και εμπειρίες μοναδικές. Την ίδια περίοδο είχα επισκεφθεί την Κύπρο για να κάνω μια ομιλία σχετικά με την προσθετική επί εμφυτευμάτων, σε μια ημερίδα του Οδοντοτεχνικού συλλόγου της Κύπρου μαζί με άλλους ομιλητές. Εκεί για πρώτη φορά μίλησα σε ανοιχτή εκδήλωση για το CAD – CAM, τους ανέφερα τις εμπειρίες μου και την διαπίστωση μου ότι όλες οι μεγάλες εταιρείες του χώρου μας ετοιμάζουν και σύντομα θα παρουσιάσουν λύσεις CAD-CAM.
Όταν φέρνω στο μυαλό μου τις αντιδράσεις τους τότε χαμογελώ. Οι περισσότεροι θεωρούσαν ότι καλλιεργώ σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Δεν πέρασαν ούτε 5 χρόνια και τα συστήματα CAD – CAM άρχισαν να διαδίδονται με την μορφή επιδημίας και εάν δεν μας επηρέαζε η «κρίση» το 2011 ίσως τώρα να μην υπήρχε εργαστήριο χωρίς τουλάχιστον CAD.
Μιλώντας για «κρίση», σας επηρέασε ;
Βέβαια με επηρέασε όπως και όλους νομίζω. Άρχισα να προβληματίζομαι τότε για πολλά πράγματα και ξέρετε ο προβληματισμός είναι καλό πράγμα. Σύντομα κατάλαβα ότι λίγα πράγματα μπορούσα να κάνω για να επηρεάσω την κατάσταση και έτσι ασχολήθηκα περισσότερο με στο διάβασμα και την συνέχιση της προσπάθειάς μου για εξέλιξη προσωπική.
Σύντομα τα πράγματα άλλαξαν και αν και δεν έχουν επανέλθει σε προ κρίσης επίπεδα πιστεύω ότι σε λίγα χρόνια ίσως είμαστε και καλύτερα.
Πιστεύετε ότι στην Ελλάδα, είναι κακοπληρωμένο το επάγγελμα του Οδοντοτεχνίτη;
Εξαρτάται τι εννοεί κανείς με αυτό. Η απάντηση μπορεί να είναι και ναι και όχι. Για παράδειγμα, μια συγκεκριμένη εργασία χρεώνεται από τους συναδέλφους από 35,00 έως 150,00 ευρώ. Τεράστια διαφορά δεν νομίζετε; Ε, λοιπόν θα σας πω ότι εργασίες των 35,00 ευρώ που βλέπω θεωρώ ότι υπερεκτιμούνται, θα άξιζαν δηλαδή πολύ λιγότερο, ενώ εργασίες που κάποιοι συνάδελφοι τις χρεώνουν 150,00 ευρώ στην πραγματικότητα τις υποτιμούν, θα άξιζαν δηλαδή πολύ περισσότερα.
Πως προέκυψε η ενασχόλησή σας με τα σεμινάρια;
Είχα καταλάβει από νωρίς ότι στο επάγγελμα αυτό οι γνώσεις εξελίσσονται ραγδαία και στην πραγματικότητα όλη η δουλειά (εξέλιξη υλικών και τεχνικών) γίνεται από τις μεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες σε συνεργασία με συγκεκριμένα Ερευνητικά Πανεπιστήμια. Οι συγκυρίες το έφεραν και συνεργάστηκα το 1990 περίπου με μια εταιρεία από αυτές, ήταν η Metalor μια μεγάλη Ελβετική εταιρεία που κατασκεύαζε οδοντιατρικά κράματα και συνδέσμους ακριβείας. Είχα επισκεφθεί τον αντιπρόσωπο της εταιρείας στην Ελλάδα για να δηλώσω συμμετοχή σε κάποια σεμινάρια φρεζαριστών που έκανε για τους πελάτες της.
Για καιρό ζητούσαν κάποιον τεχνίτη από την Ελλάδα που θα μπορούσε να αναλάβει την τεχνική υποστήριξη της Εταιρείας. Πέρασα από συνέντευξη για να κρίνουν την επάρκειά μου τόσο σε τεχνικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο επικοινωνίας και έτσι βρέθηκα σε λιγότερο από ένα μήνα στην Γενεύη και κατόπιν στο Neuchatel όπου γινόνταν και η κατασκευή, να εκπαιδεύομαι από σπουδαίους επιστήμονες, μεταλλουργούς, μηχανικούς, φυσικούς κλπ πάνω στα θέματα κατασκευής και επεξεργασίας των οδοντιατρικών κραμάτων.
Ήταν μια σημαντική στιγμή που μου άλλαξε όλη την ζωή. Είδα ανθρώπους με τεράστιες γνώσεις απλούς και προσιτούς να εξηγούν με πολύ απλό τρόπο θεωρίες και τεχνικές που μέχρι τότε μου φάνταζαν άπιαστες. Ο λόγος ήταν ότι ήξεραν. Δεν έκαναν ότι «ήξεραν». Τα επόμενα χρόνια συνόδευα γκρούπ Ελλήνων Οδοντοτεχνιτών 2-3 φορές τον χρόνο για πρακτικό σεμινάριο μιας εβδομάδας στην Γενεύη, όπου παράλληλα με την μετάφραση του εισηγητή των σεμιναρίων, συμμετείχα και ως εκπαιδευόμενος.
Επίσης συνόδευα τεχνίτες από όλον τον κόσμο που έρχονταν για σεμινάρια στην Ελλάδα. Αυτό συνεχίστηκε και με άλλες εταιρείες τα επόμενα χρόνια που κατασκεύαζαν πορσελάνες, ακρυλικά, εμφυτεύματα, κλπ, όπως η Ducera, Hereaus Kulzer, Ceramco, Friadent… Και βρέθηκα σε εργαστήρια γνωστών και καταξιωμένων Οδοντοτεχνιτών ανά τον κόσμο να εκπαιδεύομαι σε διάφορους τομείς.
Κάποια στιγμή τα σεμινάρια τα δικά μου ξεκίνησαν σαν κάτι το απολύτως φυσιολογικό και σαν να τα έκανα από πάντα.
Ήταν οι γνώσεις που αποκτήσατε από τις εταιρείες δηλαδή.
Όχι μόνο αυτό. Οι γνώσεις που απέκτησα στα ΤΕΙ Αθήνας ήταν ένα καλό υπόβαθρο, όπως επίσης η επαφή μου με τους τεχνίτες στη διάρκεια της τεχνικής υποστήριξης των προϊόντων, η συνεργασία μου με Οδοντίατρους που είχαν γνώσεις και ικανότητες αλλά και τα βιβλία και τα σεμινάρια που παρακολούθησα.
Αλλά προσοχή για να μην μπερδευόμαστε, δεν θεωρώ ότι ξέρω. Πέρσι ήξερα πολύ λιγότερα από φέτος και το ίδιο θα ισχύει και του χρόνου. Και είναι από αυτά τα πράγματα που κάνουν αυτήν την δουλειά τόσο ενδιαφέρουσα.
Τι συμβουλές θα δίνατε σε έναν εκκολαπτόμενο Οδοντοτεχνίτη;
Αυτό είναι εύκολο. Να μην απογοητεύεται, να έχει αυτοπεποίθηση αλλά πάνω απ’ όλα να προσπαθεί. Η εκπαίδευση στην Ελλάδα πάσχει και όχι μόνο στον χώρο μας. Ειδικά σε ένα τεχνικοεπιστημονικό επάγγελμα όπως το δικό μας η επαφή με την πράξη είναι απαραίτητη για την αφομοίωση και κατανόηση της γνώσης. Διάβασμα και Εργαστήριο λοιπόν.
Τέλος, ποιο θεωρείτε πως είναι το μυστικό μιας επιτυχημένης σταδιοδρομίας;
Μέχρι πριν λίγα χρόνια πίστευα ότι το μυστικό της επιτυχίας είναι να κάνεις αυτό που σου αρέσει. Έχουν γραφτεί και βιβλία σχετικά ήδη από το 1936 με τίτλους όπως « Βρες να ασχοληθείς με κάτι που αγαπάς και δεν θα χρειαστεί να δουλέψεις ούτε μια μέρα» Αυτό που πιστεύω τώρα είναι ότι θα πρέπει οι νέοι άνθρωποι να ψάξουν και να βρούν σε τι είναι καλοί. Πού τα καταφέρνουν καλύτερα και όχι απλά τι θα τους άρεσε να κάνουν. Για παράδειγμα μπορεί να μου αρέσει να γίνω ένας τραγουδιστής αλλά εάν δεν έχω ξεχωριστή και καλή φωνή δεν θα επιτύχω ποτέ.
Αφού βρούν σε τι είναι καλοί – που είναι και το δυσκολότερο ίσως – τότε απλά θα πρέπει να ασχοληθούν συστηματικά με αυτό και είμαι κάτι παραπάνω από σίγουρος ότι πολύ σύντομα θα το αγαπήσουν. Η επιτυχία θα έρθει πολύ γρηγορότερα απ’ ότι θα το περίμεναν.
Σας ευχαριστούμε για τον χρόνο σας. Εγώ σας ευχαριστώ και σας συγχαίρω για την προσπάθεια που κάνετε.
